Verslag Cantincrode -Simikos

 

In de nacht voorafgaand aan onze wedstrijd tegen Cantincrode kan Steven de slaap maar moeilijk vatten. Woelend en zwetend rolt hij van de ene paniekaanval in de andere. Na een tijdje kan zijn vrouw het niet meer aanzien en probeert ze hem te kalmeren: “Maar Steven toch, je hoeft toch niet nerveus te zijn voor een matige tegenstander als Cantincrode?”. “Voor de tegenstander ben ik niet bang”, antwoordt Steven met trillende stem. “Er is een nieuwe regel ingevoerd bij onze ploeg. Wie als natte krant verkozen wordt, moet het verslag schrijven. Stel dat ik dat word, de ploegmakkers gaan te weten komen dat ik analfabeet ben!”. “Daar moet je je toch geen zorgen over maken schatje, je zegt toch altijd tegen mij dat je de beste van de ploeg bent? Hoe kan je dan ooit natte krant worden?”. Enigszins gerustgesteld door de gedachte dat hij inderdaad de beste is, lukt het hem toch om een paar uurtjes te slapen, voordat zijn wekker gaat om 6u. Met 3 kindjes begint de dag natuurlijk al vroeg!

Tijd voor de wedstrijd dan. Steven begint op zijn vertrouwde linksback positie aan de match, en ziet ons via goals van Matti en Greg in de eerste helft 0-2 uitlopen. De scherpe tegenprikken van een energiek Cantincrode leveren (met het nodige geluk voor ons) geen tegendoelpunten op, en Steven maakt geen ernstige fouten dus de stress verdwijnt nu helemaal. Maar dan slaat het noodlot toe. Steven probeert een onderschepte diepe pass terug te spelen naar doelman Petit (puike match, netjes de 0 gehouden) maar trapt schlemielig naast de bal, waardoor de tegenstander ermee aan de haal kan. Vervolgens trapt hij dan maar op de enkels van die arme aanvaller, met een terechte strafschop als gevolg. De grond zakt weg onder Steven zijn voeten. Het zal toch niet waar zijn zeker? Toch wel dus. De strafschop wordt weliswaar over de lat getrapt maar dat heeft geen impact op de naam die nu in ieder Simikos-hoofd circuleert om als natte krant te noteren.

Met een 0-2 voorsprong gaan we rusten, en in de tweede helft brengt Cantincrode een speler in die familie lijkt te zijn van Tim Verbustel. Die start dramatisch aan de tweede helft en heeft bijna onmiddellijk 2 goals op zijn kap. Ik weet de volgorde van de goals niet meer goed want de nota’s van Kevin liggen ergens stof te vangen bij Steven thuis, maar de doelpunten in de tweede helft komen van Greg (2x), Molero en Jurgen (veelbelovende speler). De johnnige acties en opstootjes komen op naam van Greg en Molero met het nodige neus-aan-neuswerk. Jonge leenspeler Rik lijkt hierdoor wat geïnspireerd te worden en pakt 2x geel in de tweede helft. De resulterende rode kaart wordt door de Cantincrode-boys gevierd als een doelpunt. Vreemd wel bij een 0-6 achterstand.

Rond het einde van de tweede helft licht Steven zijn wereld plots even op: gelegenheidskapitein Yannick probeert met een dol fijne duik een bal, die onvoorspelbaar stuit op de Cantincroodse akker, weg te koppen, zonder succes. “Hier kan ik mee werken”, denkt Steven. Dit is toch minstens even erg als een onnodige penaltyfout maken? Niet dus. ’S avonds wanneer Steven aan zijn vrouw vraagt om zijn Whatsapp berichten voor te lezen, kan ze niet anders dan het verschrikkelijke nieuws over te brengen. Meer dan één traantje wordt gelaten. Maar Steven heeft een plan: met de goeie nota’s van Kevin moet zijn vrouw toch ook het verslag kunnen schrijven? “Steven, wanneer moet ik dat doen? Ik moet al constant jouw sociale media bijhouden, moet verhaaltjes voorlezen voor onze 3 kinderen en ook nog eentje aan jou, en heb ook een fulltime job! Verzin maar een andere oplossing. “Oké schat, kan je dan even voor mij typen dat ik geen tijd heb om een verslag te schrijven met een gezin met 3 kinderen?”. Zo geschiedde. Maar de reacties op het berichtje waren allesbehalve begripvol. Gelukkig kan Steven die berichten niet lezen.

Yannick to the rescue dan maar. Op hem kan je altijd rekenen om een objectief verslag neer te schrijven.

Yannick Marynissen