Wedstrijdverslag Driehoek-Simikos

 

Disclaimer: dit verslag is losjes gebaseerd op waargebeurde feiten, waarbij elke gelijkenis met bestaande personen of gebeurtenissen berust op louter toeval. De auteur is niet verantwoordelijk voor de inhoud en eventuele nachtelijke huilpartijen na het lezen van dit verslag.

Dit omdat ondergetekende zeer wazige herinneringen heeft aan zondag 8 oktober en dit verslag dus grotendeels heeft moeten baseren op dichterlijke vrijheid en doorgegeven partiële info van collega-ploeggenoten die vermoedelijk als enige drijfveer hadden om zichzelf er beter uit het verslag te laten komen dan uit de collectieve herinnering van de aanwezige supporters (shout out naar Tom VF).

Verslag:

Op een dag die de zonovergoten ziel van oktober eer aan deed, lieten de ochtendlijke zonnestralen het stadion van Driehoek in een warme gloed baadden. Op deze mooie dag stond de affiche tussen de fiere leider, Simikos 3, en een ploeg waarbij het voorlopig vierkant draait, Driehoek, op het programma. De zon glinsterde als een gouden medaille aan de heldere hemel en alle voortekenen zagen er goed uit. Desondanks begon de dag al met een serieuze uitdaging. De belachelijke ruimtelijke ordening van de wijk rondom het Driehoek stadion maakte parkeren tot een regelrechte nachtmerrie. Misschien was dit ook wel de reden waarom alle spelersvrouwen afwezig waren, want wie zou deze parkeerchaos durven trotseren? Sam alvast niet. Hij gaf er namelijk de voorkeur aan om de verplaatsing van huis naar het stadium al lopend af te leggen in vol ornaat als een moderne versie van een Griekse afgepeigerde onbekende boodschapper. Was dit uit ecologische overwegingen om onze klimaatcrisis (door Jelle wel eens lachend een hoax genoemd) onder de aandacht te brengen? Misschien een poging indruk te maken op zijn teamgenoten en de coach (dat was het toch alvast volgens Yannick, die geen moment onbenut laat om te proberen lobbyen voor een langverhoopte, doch voorlopig onbereikbare basisplaats)? Of was het een stiekeme poging om te voorkomen dat zijn ondermaatse parkeerskills zouden leiden tot hoongelach, en wie weet erger, een natte krant? Wie zal het zeggen?

Ik, het was sowieso de laatste optie.

Soit, geen natte krant, dus missie geslaagd voor Sam.

De troepen sijpelden 1 voor 1 binnen, en daarbij viel de aankomst van Micha niet te negeren. De gevolgen van zijn kater na een exuberant, decadente, champagne overgoten golfevenement de avond ervoor waren duidelijk zichtbaar. Hij zag eruit alsof hij drie dagen onder een tram had gelegen, een schouwspel dat velen met ongeloof vervulde. Desondanks stond hij vastberaden op het veld, klaar om zijn team mee naar de overwinning te leiden. Stijn, een ander sleutelfiguur in het Simikos-team, arriveerde een tikkeltje te laat, maar hij was er wel. Verder viel er weinig anders aan te merken op zijn aanwezigheid.

Voor de match begon verzamelden onze gladiatoren zoals gewoonlijk in een cirkel, waarbij Petit twee stappen vooruitzette en het muisstil werd in anticipatie. Vooral Steven keek elke week weer uit naar dit moment. Voor Steven, die een zware fulltime job combineert met de zorg voor drie helse kinderen en onmenselijke verbouwingen, en dit in een wereld waar Joden tot afgrijzen van Steven meer en meer de macht en controle lijken te grijpen, is de wekelijkse speech van Petit een lichtpuntje in een wereld vol duisternis.

In zijn gepassioneerde speech deelde Petit mee dat er twee oud-leerlingen aan de overzijde van het veld stonden en dat het zijn voornemen was om zijn voormalige studenten, zoals het jaar ervoor in de klas, tot op het bot te vernederen en af te breken, zodat ze, vanuit hun gebroken dromen en diepe teleurstelling, konden herboren worden tot een betere versie van zichzelf. Vreemde visie op onderwijs. Petit eiste 100% concentratie en een clean sheet.

De aftrap van de wedstrijd naderde en de spanning was te snijden. Na een zoutloos begin met veel middenveldspel, waarbij de driehoekjes van Simikos er niet echt uitkwamen, werd in de 11e minuut de impasse doorbroken na een klasseflits van Simikos. Gouden Greg vond het net na een schitterende assist van Sez, waardoor het stadion in een extase van gejuich uitbarstte. De zon scheen nog feller, en Simikos had de leiding genomen. Slechts vier minuten later, in de 15e minuut, was het al opnieuw raak voor onze leeuwen. Een staalhard schot van Greg volgde na een afgemeten voorzet van Matti, en het stadion was één kolkende zee van emoties. De sfeer was elektrisch, en de fans konden nauwelijks op hun stoelen blijven zitten. Stijn zat er redelijk apathisch bij, Micha zweette nog wat Dom Perignon uit en Yannick gaf ongerelateerde kritiek op bepaalde keuzes van onze succestrainer. De verdediging met Steven, Tom, Joren en Kenneth stond als een huis, Sez en Matti dirigeerden op het middenveld en terwijl Vince op de ene flank regelmatig flitste, dartelde Igmar over zijn flank op onnavolgbare wijze, jammer genoeg ook soms voor zijn ploeggenoten. Greg was een betrouwbaar aanspeelpunt wiens vizier op scherp stond en ook Tom DV stond op het veld.

Maar dan begonnen de komische momenten zich op te stapelen. Tom DV ging tot twee keer toe kermend en kreunend neer op de grond na een vermeende fout, als een klein meisje dat haar knie had geschaafd. Max moest tot twee keer toe (zij het ongevraagd) halsoverkop het veld opstormen om ostentatief voor het oog van coach Erik op te beginnen warmen, maar moest tot twee keer toe even pijnlijk terug naar de bank afdruipen. En dan, vanuit het niets, verscheen plots een Google-auto, vermoedelijk op zoek naar een uitweg uit de wijk. Dit gebeurde net op het moment dat Max zijn jongeheer in zijn voetbalshort wilde goedsteken en Greg een van zijn vele doelpunten scoorde. Dit leidde tot hilarische beelden, waarop het achteraf mogelijks onterecht kan lijken alsof Max zijn broek express heeft uitgetrokken en de camera al juichend begroette in een poging om viraal te gaan. Verbazingwekkend genoeg gebeurde dit niet één keer, maar twee keer in slechts twee minuten, wat het stadion in een lachsalvo deed uitbarsten.

In de 32e minuut was het dan opnieuw de beurt aan Greg om zijn stempel op de wedstrijd te drukken met een prachtige droge knal om zijn zuivere hattrick te volmaken, wederom op aangeven van Mattie & bijna identiek aan het vorige doelpunt. Driehoek had duidelijk geen antwoord op dit dynamische duo.

Nauwelijks een minuut later was het opnieuw raak, na een kopbaldoelpunt van Fosco op aangeven van Sez. De meningen over deze laatste goal liepen sterk uiteen, variërend van een wereldgoal recht in de kruising (Tom) tot een binnentikker en met zo’n enorm hoofd kan je er moeilijk naast koppen hé (Yannick M), afhankelijk van aan wie je het vroeg. In de 35e minuut maakte Tom Vanfraeyenhoven nog een zware fout en viel vervolgens belachelijk, wat tot enige controverse leidde. De scheidsrechter trok een gele kaart en de opwinding op het veld bereikte nieuwe hoogten. Halfweg blinkte op het scorebord een stand van 0-5 na een eerste helft met een dodelijk efficiënt Simikos. Enkel lachende gezichten bij Simikos, met uitzondering van een ontevreden Yannick op de bank.

Desondanks greep de coach in en begon de tweede helft met een half dozijn invallers. Het bleek een warme dag, en de spelers zweetten al voordat ze goed en wel begonnen waren (vooral Micha & Stijn). Stijn maakte een fantastische invalbeurt, zij het op een tempo dat leek op dat van een 60-jarige die net een dubbele heuptransplantatie had ondergaan. Met de vele nieuwe gezichten was de organisatie in het begin van de tweede helft even zoek en in de 47e minuut gebeurde dan ook het onvermijdelijke: een ongelukkige defensieve fout in de verdediging van Simikos, waarbij Jelle en Tom VF onvoldoende doordekten. Niet onlogisch voor Jelle dat hij nog even nodig heeft om bij te benen, na enkele jaren op een lager niveau gevoetbald te hebben. Dit resulteerde in een goal voor Driehoek, die gevierd werd alsof het de winnende treffer was in de finale van het toernooi van Koningshof. Een speler met een opvallende manbun was de held van het moment. Daarna herpakte Simikos zich, met een glansprestatie van Max die heerste op het middenveld en deed denken aan een jongere, knappere versie van Tom DV. De tweede helft leverde bijna een wereldgoal op van Stijn na een loepzuivere voorzet van Matti, maar Stijn raakte de bal niet zuiver genoeg. Verder enorm veel kansen voor Micha, op aangeven van Vince, Matti & Stijn en nog enkele anderen, maar hij wrong ze jammer genoeg allemaal de nek om. Het was duidelijk dat zijn kater van het golfevenement nog steeds zijn tol eiste. Zoals Erik het graag zegt: “Een goeie spits scoort altijd en op elk veld”.

Uiteindelijk eindigde de wedstrijd na een overtuigende overwinning voor Simikos, met een eindstand van 1-5. De overwinning was overduidelijk, maar het gemiddelde doelsaldo van Simikos had wel een flinke deuk opgelopen. Pijnlijke constatatie. Ondanks de vier goals was het toch ook een teleurstellende middag voor Greg, die eigenlijk vooral kwam voetballen voor de hapjes na de match. Ironisch genoeg arriveerden de hapjes pas nadat hij vertrokken was, wat tot veel spot in de WhatsApp-groep leidde en een grommende maag voor Greg. Gelukkig waren er genoeg hapjes voor de hele ploeg nu Michiel er niet meer bij is, en de aankomst ervan werd luider gevierd dan de overwinning zelf.

Simikos raast ondertussen als een sneltrein door de competitie, waarbij ze de nieuwe voetbaljaargang nog sterker gestart zijn dan ze de vorige hebben beëindigd. Of dit te maken heeft met het afscheid van een specifieke speler of de toevoeging van enkele nieuwe spelers die de concurrentie in de groep gevoelig hebben aangescherpt laten we in het midden. De middag was een mix van opmerkelijke prestaties, komische momenten en onverwachte wendingen, waardoor deze wedstrijd voor altijd in de annalen van de geschiedenis van Simikos en het voetbal zal staan.

Uw reporter ter plaatse,

Stijn