Vremde-Simikos

Doelwachter Christophe schiet zwetend wakker. Een paars gekleurde droom maakte zonet plaats voor een groen-witte nachtmerrie. Voor haar wedstrijd tegen Simikos 3 was Vremde aangetreden met een ijzersterke formatie bestaande uit afgevaardigden van de eigen eerste ploeg. Een smadelijke en onverwachtse nederlaag wenkt in dit doemscenario. Gelukkige wordt de arme doelman gewekt door het eerste denkbeeldige fluitsignaal. Badend in het angstzweet merkt hij dat zijn angstige kreten ook zijn liefelijke vrouwtje hebben wakker geschud. “Maak je toch geen zorgen beertje, jullie hebben deze krabbers laatst nog ingeblikt met duidelijke 10-1 cijfers. Bovendien welke trainer zou zijn eigen spelers op de bank laten plaatsnemen voor enkele vedetten van de eerste ploeg?” zo fluistert ze hem zacht toe. Gerustgesteld dommelt de doelwachter weer in.

15 uur later. T1 Erik en T2 Maarten (of was het andersom?) hebben alleszins goed geslapen. Ze kunnen donderdagavond bogen op een sterke ploeg en basiself. In doel, schrijver van dienst. Hij wordt in bescherming genomen door een ijzersterk kwartet van verdedigers (v.l.n.r.): Steven, Kenneth, Sean en Tom VF. Een rijtje hoger maakten Sam, Jurgen, Vosco, Sez en Vince de dienst uit. Martijn zou eenzaam de voorlinie dragen. Ook op de bank heel wat mooi volk. Zo nam WAG en spelersvrouw Eline maar wat graag plaats na de zijlijn. Ook echtgenoot en superstriker Gregory zag er – met modieus montuur – beeldig uit. Dat hij geel geschorst moest toekijken leek hem niet te deren. Waarom ook? De reservebank werd immers bevolkt door: Matti, Rocko, Jorgen en weg van weggeweest… Felipe! Onze Chileense parel – nog maar net terug van een sambastage in Brazilië – zou nog minstens tien dagen moeten wachten op zijn eerste minuten. In tussentijd beloofde hij keihard te werken aan zijn fysieke paraatheid. Op deze manier zouden we dat Vremde-varkentje wel eens even snel wassen!

Tot ieders verbazing bleek dat magere varkentje bij een naburige boer (?) een flinke dosis steroïden en hormonen te hebben gekregen. Met gespierd voetbal neemt Vremde ons snel in de tang. Het vraagt secuur verdedigend werk en een uitgeschoven been van Kenneth aka giant limbs om groen-wit het scoren te beletten. Gelukkig gaat Seanke in de eerste vijf minuten al een eerste keer door zijn enkel, dat voelt vertrouwd en juist aan denkt de verdediger. Hij weet dat het vandaag goed zit.

Na tien minuten geeft Steven dan maar zelf het goede voorbeeld met een slinkse sleepbeweging schakelt hij twee mannetjes uit. Levert goed in én zet zo de eerste zwart-gele aanvalsgolf op poten. Sezgin heeft de boodschap begrepen. Als volleerdtrucker neemt hij de ploeg op sleeptouw. Samen met Tom en Jurgen wordt de bal

weer gemonopoliseerd en bij wijlen worden Sam en Vince gezocht en gevonden.

Vooralsnog zonder resultaat. Het had nochtans anders kunnen lopen: zo laat Sean

een opgelegde kans liggen (zo goed zat het nu ook weer niet), weigerde Vosco een

grabbelende keeper af te straffen en werd een duidelijke handsbal in de zestien niet

gefloten. Erger onheil wordt voorkomen wanneer een Vremdeling eenmalige kan

ontsnappen aan Tompany’s nauwlettende aandacht en scherpe stampen. Oog in oog

met zalmroze Petit begeeft de jongeling onder de immense druk.

Met de wind weer in de zeilen kan een verdienstelijke Tijne enkel foutief gestopt

worden. Jurgen – die eerder een vrijschop overliet aan een ploegmaat – neemt zich

voor deze fout niet te herhalen. Vol risico trapt hij de bal over en rond de muur. Het

leer zeilt onhoudbaar binnen, 0-1. Een uitgewaaide scheids heeft genoeg gezien en

blaast af. De pauzebabbels zijn positief. Het moeilijkste lijkt achter de rug.

De wind wint echter nog enkele Beauforts aan kracht en blaast de groen-witte spelers

vooruit. Het begin van een heuse clash der generaties. De meerderheid van de

Simikosspelers werd immers geboren voor de val van de Berlijnse muur. Aan

Vremdes kant had niemand ooit de Twin Towers overeind weten staan. Ga er dan

maar aan staan, de wedstrijd van Ik Dien nog in de benen… Het werd een heroïsch

duel waarin 22 leeuwen met een groot hart (en longinhoud) het beste van zichzelf

zouden geven. Vremde nam als snel het initiatief. Op de rechterflank mocht

rechtsback Samba geregeld het gevecht uitvechten met een groene hazewind. Op het

middenveld was het dan weer knokken voor elke morzel grond. Gelukkig bleef

coachingduo M&E alweer goed bijsturen. Zo zou Mullero – verkwikt na een

ontspannende vijfdaagse in een Hongaars kuuroord – de rechterflank en

tegenstander terroriseren. In de punt kwam een opgelapte Jorgen waardig Tijne

vervangen. Op het middenveld offerde Matti zijn resterende teennagels op om zich

alweer als draaischijf op te werpen. Al dat oude geweld werd ook Vremde even te

veel. Op het juiste moment wist Jurgen de 0-2 tegen de netten te prikken. Sterk werk!

Enkel de wind en de vier paar frisse eersteploegsbenen leken Vremde nog moed te

geven. Vosco vroeg zich mompelend af of hij het aantal gelopen kilometers ook deze

keer voor het goede doel zou laten sponsoren. Vremde zou uiteindelijk toch een

aantal doelrijpe kansen versieren. Vooralsnog wilden de zwart-gele troepen en de

zalmroze vis in het water zich niet gewonnen geven. Tot een kwartier voor tijd een bal

scherp werd aangesneden tussen verdediging en doelwachter. Een verslagen

doelman beet voor het eerst in het kunstgraszand. Een moeilijk laatste kwartier

kondigde zich aan. Gelukkige meende onze Australische kangoeroe zijn moment

gekomen. Mullero zette een mannetje in de wind, bediende op geheel eigen wijzeMatti, die op zijn beurt een struikelende Rocko vond, die op zijn beurt en op geheel

eigen wijze het net vond 1-3. De schapen op het droge en het Vre(e)mde varken

gewassen.

De joelende supporters en kortzichtige hulpcoach van Vremde probeerden dan maar

om ons uit het lood te slagen met flagrante leugens en beschuldigingen. Gelukkig

hield iedereen het hoofd koel. En anders was er Vince die met zijn beste actie van de

wedstrijd iedere groen-witte fan op zijn plaats zette. Bedankt en merci! Zo trok deze

equipe vol trots en euforie richting kleedkamer en cafetaria. Aldaar smeerde het

goudgele gerstenat de dorstige kelen. Dat de volgende wedstrijd nog 10 dagen van

ons verwijderd is, werd dankbaar onthaal.

En zo lijkt de derde ploeg van Simikos alleen maar beter te worden met de jaren, als

ware het een goede fles wijn. Wie daar aan twijfelt moet vooral present tekenen op de

resterende wedstrijden van onzen ‘Drie’. Eerstvolgende afspraak op 7 april voor de

wedstrijd op en tegen Ostan.

Reacties

Kim (verloofde van Jurgen): “Ik stap alleen in het huwelijksbootje met een dubbele

kampioen. Jurgen kan maar beter blijven scoren komende weken.”

Tom (De Vos): “De oude rakkers hebben de jonge garde en eerste ploeg van Vremde

toch weer een poepje laten ruiken. Ze waren bijna zo jong als onze Matteo. Die laat

mij dan weer vaak zijn poepje ruiken.”

Felipe (Chileense parel): “Dan is mijne pas in orde, en dan mag ik nog altijd niet mee

doen.”

Eric (T1 of 2): “Als Felipe even goed kon voetballen als cocktails kon maken, dan had

hij 90 minuten van mij mogen spelen.”

Eline (van Greg): “Geen idee waarom ik ben komen kijken. Gregory had beloofd dat

we samen een lekker hapje gingen eten. Soit, ik ben al blij dat hij het rustig heeft

gehouden.”

Greg (van Eline): “En die geloofde dat toen ik zei dat wij iets lekkers gingen eten hé!

Hahahahaha!

Matti (zonder teennagels): “Waar laten jullie jullie nageltjes doen?”Serge (van het transportbedrijf): “Dat was de laatste keer dat ik met een chauffeur wissel om te komen voetballen.”

Christophe (de roze ridder): “Of ik me comfortabeler voel in dat roze? Misschien.”

Christophe (rood aangeslagen na een discussie met supporters, spelers en hulpcoach van Vremde): “Of het vuile valsspelers zijn bij Vremde? Zeker!”

Eline (van Greg): “Gregory mag op de zetel slapen tot hij me echt meeneemt op restaurant.”

Sean (na nog eens 90 minuten): “Alles doet pijn. Maar nog niet zo veel pijn als na die uit de hand gelopen avond in Cantina”.