Verslag Backwalde-Simikos

 

“Alles is al uitgevonden in het voetballen, alleen de omstandigheden veranderen”, wist Johan Cruijff al in de jaren ’90. En ook coach Erik wist dat vandaag, want de omstandigheden waren zeker niet alledaags: bij de opwarming ging het kwik al vlotjes boven de streep van 30 graden, en een streepje schaduw was in de verste verte niet te bekennen. Gelukkig heeft onze ervaren coach al vele watertjes doorzwommen en had hij dus ook voor deze zware omstandigheden een strijdplan klaar: in de voormiddag kregen we al het advies om zeker een drinkenbus mee te brengen, kapitein Maarten kreeg de weldoordachte instructie om niet te intensief op te warmen, en tijdens de rust zou hij een plateau met AA drink voorzien zodat iedereen zijn elektrolyten op peil zou kunnen houden. Maar misschien zijn meest verrassende kunstgreep: vaste bankzitters Steven, Stijn en Yannick startten alle drie in de basis en zouden heel de wedstrijd spelen. Dit zou later een geniale zet blijken te zijn!

Met de wetenschap dat onze coach aan alles gedacht heeft, konden we vrank en vrij van start gaan en de tegenstander meteen vastzetten op eigen helft. Dat resulteerde meteen in een hoekschop, die nieuweling Jurgen vakkundig op het hoofd van metronoom Matti schilderde: 0-1 met amper 1 minuut speeltijd op de stadionklok. Het werd meteen duidelijk dat dit Bacwalde nog maar een schim was van de ploeg waarmee we vorig seizoen tot op de laatste speeldag in een titelstrijd verwikkeld waren. Komt daarbij nog dat de 3 onverwachte basisspelers de verwachtingen van visionair Erik (bovendien getooid in blauw-oranje outfit. Doet hij dit om de tegenstander te verwarren? De wegen van deze succescoach zijn ondoorgrondelijk) volledig inlosten. Steven dartelde zijn lijn op en af alsof de hitte geen vat had op hem, en Stijn toonde zich een rots in de branding centraal achterin en strooide met passes als waren het muizenstrontjes op zijn boterham. Yannick kende een iets stroevere start maar herpakte zich na een dik kwartier op weergaloze wijze: als vast lid van onze airforce stak hij het veld over bij een nieuwe corner en stelde zich op tussen de eerste paal en de keeper. Cornernemer Vince had meteen in het snuitje dat de dekking op die positie niet optimaal was en deponeerde de bal netjes richting eerste paal, waar Yannick getuigde van een onberispelijke timing en sprongkracht door de bal met de kop in doel te deviëren. Gejuich weerklonk vanop de bank, slechts overstemd door het gemor van sommigen die zich plots onder Yannick bevonden in de topschutterslijst. Geen schande nochtans!

Twee minuten later dacht Jurgen dit kunstje nog eens over te doen door opnieuw een corner richting eerste paal te sturen, waar Yannick opnieuw stond te wachten om binnen te koppen. We zagen hier vooral een bewijs dat Jurgen nog niet voldoende ervaring heeft op dit niveau, want hij trapte de corner net to hoog waardoor Yannick (ondanks zijn enorme detente) de bal niet onder de lat kreeg. Dit was tevens het begin van een hele resem gemiste kansen: een schot van Jurgen (veelbelovende speler maar moet duidelijk nog veel leren) werd gepakt door de verdienstelijke keeper van Bacwalde, ook Jorgen vond meermaals die keeper op zijn weg, en blesseerde zich zelfs bij een van die pogingen. Vervanger Greg zat ook nog met zijn hoofd in Zuid-Afrika en wrong enkele grote kansen de nek om. Uiteindelijk was het Sam die toch nog met een gelukje de weg naar doel vond via een Bacwalde verdediger, en zo de 0-3 ruststand op het bord zette.

Tijd voor onze welverdiende AA drinks. De tegenstander besloot het bij water te houden in de rust, en meteen werd duidelijk dat ook deze zet van onze kampioenenmaker zijn vruchten zou afwerpen: de tegenstander werd in de eerste minuten van de tweede helft simpelweg van de mat gespeeld. Na doelpunten van invaller Sez, Matti en Greg stond de geruststellende 0-6 na 10 minuten spelen al in Kevin zijn notitieboekje. We lieten daarna het tempo wat omlaag gaan (was de AA drink uitgewerkt?) en plots was daar Bacwalde. Stijn kon een eerste poging nog afblokken, maar in de scrimmage na een corner werd een aanvaller van Bacwalde hardhandig van de bal gezet door Sez en Jurgen. Het verdict van de scheidsrechter was streng: de bal ging op de stip! Hoewel sluitstuk Petit wel eens een strafschop durft te keren, koos hij deze keer de verkeerde hoek: 1-6.

Even later zag Greg zijn moment om op zijn beurt een penalty uit te lokken. Hij ging op wandel in de grote rechthoek en pakte plots uit met een fopduik waar zelfs Neymar jaloers op zou zijn. De scheidsrechter trapte erin en wees ook deze keer naar de stip. Greg zette zich zelf achter de bal en knalde hem onhoudbaar tegen de netten. Bij Bacwalde kon men de acteerkunsten van Greg maar matig appreciëren, wat resulteerde in heel wat discussie en zelfs een onvriendelijke uitwisseling van speeksel met de doelman. De match kabbelde nu naar zijn einde toe, met in de slotfase wel nog 2 intikkers van sterkhouder Tom (1-9), en een doortastende tussenkomst van eerste doelman Petit tegenover een doorgebroken speler van Bacwalde.

Een goeie 5 minuten voor tijd vond de scheids het welletjes en bespaarde Bacwalde zo van de afgang van een nederlaag met dubbele cijfers. Coachingduo Erik en Kevin zagen dat het goed was en repten zich naar een plekje in de schaduw: ze hadden samen meer gezweet dan de rest van de ploeg bij elkaar. Bij de spelersgroep heerste een gevoel van trots en vertrouwen dat we met deze coach zonder twijfel onze titel zullen kunnen verlengen.

Den dubbel is van ons!

Yannick Marynissen