Belgica-Simikos 2-2

Voorlaatste competitiematch en met 16 spelers trokken we naar het Vic Covelierstadion in Edegem om Belgica partij te geven. De kalender kende in 2024 een eerder grillig verloop: matchke spelen, week vrij, twee matchen, weer vrij... Zo hadden we ook nu weer 14 dagen niet gespeeld en de 4 laatste matchen pakten we jammer genoeg geen enkel punt. El Condor gaf ook dit weekend weer forfait, en omdat het verbond het nu wel welletjes vond, werd dit omgezet in algemeen forfait en worden de uitslagen tegen hen weggegomd. Twee weken niet sjotten en toch 6 punten kwijt... klinkt verder allemaal logisch....

Speciaal moment vandaag, want onze keeper Dave speelt zijn laatste wedstrijd. Ondanks een nijpende rugblessure wilde hij absoluut op het veld tussen de palen en niet langs de zijlijn zijn carrière afsluiten. Een echte strijder, zoals we hem kennen. We waren dan ook extra gemotiveerd om Dave een mooie slotmatch te bezorgen. Gemakkelijk zou dat evenwel niet worden, want Belgica staat al het hele seizoen stevig in de top 4.

En dat ondervonden we meteen ook bij het begin. We werden teruggedrukt voor eigen doel en bij een ontzettend lullig (excuses voor de terminologie, maar kinderen slapen nu al wel, denk ik) balverlies slikten we direct de 1-0. Onze coach (die rare kwiet die plots toch es terug tussen de lijnen stond) had het middenveld extra bevolkt en het was even wennen aan de nieuwe tactiek. Maar eens we elkaar beter gevonden hadden, kwamen we goed in de match en creëerden we zelfs de beste kansen van de eerste helft. Bij één zo'n aanval spurtte Kevin de hele B-verdediging op Usain Bolt-wijze op een hoopje en legde alleen voor de doelman de bal mooi in het hoekje (1-1). Zeker verdiend en zou een terechte ruststand zijn geweest. Maar kort voor de pauze kwamen de Edegemnaren met een rake kopbal toch weer op voorsprong (2-1).

Vier wissels bij de rust (Stefan had eerder al de geblesseerde Ivo vervangen) en vastberaden zochten we naar de gelijkmaker. Belgica kwam er begin tweede helft niet meer uit en bij een voorzet van ... (excuses mannen, het is me ontgaan van wie) kopte een B-verdediger, onder druk gezet door onze aanvallers, de bal in eigen doel (2-2). De rest van de match ging goed over en weer met kansen aan beide kanten. We misten zelf twee unieke kansen op de 2-3, maar Dave had op dat moment met twee knappe reddingen ook al een nieuwe B-voorsprong van het bord gehouden. Meteen zijn laatste wapenfeiten, want kort voor het einde kreeg Dave een welverdiende staande ovatie en klinkende applausvervanging. Nogmaals dank Dave voor al je inzet voor de Vets gedurende al die jaren! Kom zeker nog es kijken.

2-2 is een terechte eindstand van een aangename pot voetbal, zo gaven ook de talrijk opgekomen thuisfans toe. Een sterke ploegprestatie! Volgende zondag dezelfde inzet en ingesteldheid en dan sluiten we het seizoen hopelijk af met een zege thuis tegen Los Incas.

Nog dit: tegelijkertijd met onze match knalden op Simikos de champagnekurken voor de tweede opeenvolgende titel van de Derde ploeg. Vanwege de Vets, een dikke proficiat gasten!

Gunther